Terugblik bijeenkomst met ex-mantelzorgers
Op 12 januari kwamen we bij elkaar met drie deelnemers. Rita Piek van het contactpunt mantelzorg ( CPM) was wegens griep helaas afwezig. De bijeenkomst stond in het teken van terugkijken op de periode van zorg en zorgen voor. We konden spreken van drie heel verschillende situaties. Waarbij wel opviel, dat allen met een goed gevoel konden terug kijken op deze periode. Niemand zou het anders gedaan hebben. En eigenlijk is het ook zo gegroeid. Zomaar, zonder dat je het in de gaten hebt. Te maken krijgen met een geliefde, dierbaar familielid, waarvoor gezorgd moet worden zorgt ervoor, dat je leven anders verloopt dan je van te voren in je hoofd had. Zo kan het zijn, dat je ineens niet meer samen met de camper erop uit kunt, terwijl er ogenschijnlijk niets aan de hand is met je partner. Of je komt voor de keuze te staan om bij een ouder in te gaan wonen, het kan, maar doe je dit dan ook? Of je zorgt ervoor, dat je iedere dag naar je partner toe gaat, ook al woont deze in een verzorgingshuis. De zorg voor, bestaat immers niet alleen uit wassen, aankleden of een bed verschonen?
De deelnemers waren het er allen over eens, dat je zelf altijd ergens bewust voor kunt kiezen. Maar dat het heel zwaar is om te moeten kiezen voor het delen van de zorg. Als het echt niet meer gaat thuis, dan zul je toch ook echt voor jezelf moeten zorgen. Je zult moeten voorkomen, dat je in stort en helemaal niets meer kan. Een van de deelnemers gaf heel duidelijk aan, dat het niet nodig was om zich schuldig te voelen, omdat de partner naar de dagopvang moest. Ondanks dat deze partner het daar niet naar de zin had. Het kon echt niet langer meer. Na het overlijden van de dierbare is een groot gat ontstaan. De periode hieraan voorafgaand, is er een geweest van veel drukte, regelen, thuiszorg over de vloer, maar gelukkig ook nog met gezelligheid. Dit valt weg. En dat is toch anders, dan wanneer er sprake was van een gezond leven van de betrokkenen. Zo is het voor een paar deelnemers nog erg zoeken naar een nieuwe invulling van de dag. En dat valt nog niet zo mee. Wat allen aangaven, is wel, dat je jezelf de tijd moet gunnen om het proces van rouw, het verlies van de geliefde en de intense omstandigheid op jouw manier zal moeten doorlopen. Denk goed na over wat je aan kunt, aan wilt kunnen. Een van de deelnemers heeft een mooi aanbod voor een training gekoppeld aan vrijwilligerswerk. En gaat deze uitdaging aan, ook voor de eigen ontwikkeling. De ander wil zich toch wat meer gaan mengen onder de mensen en denkt na over hoe dit te gaan ondernemen. Tot slot merkt iemand op, dat het echt wel tijd kost om het leven anders in te moeten vullen. Maar gaat dit met vertrouwen tegemoet. |